මිදී නිසල් සක්මනින් ප්‍රවේග ගමනක යෙදී
මිදී සොඳුරු ප්‍රේමයෙන් සංකර ආලෙක බැඳී
මුක්ත වී එ සැලකුමෙන් පරිභවයට මුහුණ දී
මා ලොව පෙරැළමින් යයි කණපිටට ම දිනුම දී

මවුවත් ආලය අතහැර කාමුක ගතකට ඇදී
මලවි කරළියේ රඟමින ගතදලයෙන් පහරදී
නෙතට නුහුරු කඳුලු බිංදු ඒ ගතටම බාරදී
මා යමි ඉවතට ඇයගෙන් ඇයවෙතටම කඳුල දී

හිරු එළියෙන් උදම් නොවී පහන වෙතට පියඹා යන
නිලංකාර ආලෝකය සුරපුරකි'යි සිහින මවන
රිවි කිරණින් සොඳුරු නොවී පහනට ජීවය පුදදෙන
මා තව එක පළඟැටියෙකි පළඟැටියන් ලොව රජයන

සුඛාන්තයෙන් අවසන් වෙන
ප්‍රේම කතාවක් දුටුවම
ඇස නොදැන ම ඇසට කඳුලු
එනු ඇයි නොදනිම්

සුන්දර දුර ඈත කලෙක
එකමත් එක රටක දිනෙක
කොල්ලෙක් කෙල්ලෙකු හට
පෙම් කල බව කීවයි

කලක් ගෙවෙන කල මේ ලෙස
අවාසනාවක මහතට
මා මවුපිය දෙපළ ඇයට
අකමැති වූවයි

එදා සිටිම අද වෙන තුරු
සුන්දර පෙම් කතා දකින
හැම විටෙක ම මගේ ඇසට
කඳුලු පැමිණ මගෙ මේ මුලු ලොවම  තෙත්කරයි

කැමති වන්නට පළමුවෙන්
අකමැති වූ සඳ
ඈත් වන්නට පළමුවෙන්
ඉවත් වූ සඳ
ඉවත්වන්නට පළමුවෙන්
නැවැත් වූ සඳ
ඉතිරි වූයේ
එකම එක දෙයයි
එයයි හිස් බව

හම්බ කොරං
ආවම
අයියේ බඩගිනියි
කියං
මුලු බත්පතිං
බාගෙට වඩා
කන එකා

අද
මා දුටු විට
කියත්

“ අපිට හරි වියදං නෙව
ගනිං නෝනේ
සීනි ඇටයක් අල්ල ට
මේ කහට උගුර
බොන්න “