හුරු පුරුදු බවක් දැනුනත්
හද රැඳි ප්‍රේමය
ඉඩ නොදෙන තරම්
පෑයූ සඳ එළිය
රම්‍ය වග
කියන්නට හදේ
එඩි නොතිබූ තරම්
කියාගත නොහෙන තරම්
එළියයි නුඹ මට
එනිසයි සිටින්නේ
ඈතින් මම්
හිරු අසට ළංවන
සුහුඹුලන් කෙළිලන්නේ
කෙටි කලක් වුව
නුඹ මට
සිහිල් සුවය සලන සඳක් මැයි
එනිසයි පෙම්ලන්නේ
මම් මෙතරම්
හද රැඳි ප්‍රේමය
ඉඩ නොදෙන තරම්
පෑයූ සඳ එළිය
රම්‍ය වග
කියන්නට හදේ
එඩි නොතිබූ තරම්
කියාගත නොහෙන තරම්
එළියයි නුඹ මට
එනිසයි සිටින්නේ
ඈතින් මම්
හිරු අසට ළංවන
සුහුඹුලන් කෙළිලන්නේ
කෙටි කලක් වුව
නුඹ මට
සිහිල් සුවය සලන සඳක් මැයි
එනිසයි පෙම්ලන්නේ
මම් මෙතරම්
//සිරකරගෙන සිටි කිසිවක් කියාලන්නට මේ තරම් අපහසුවී නැති. කිසිවෙකු "නොදන්නා" කිසිවෙකු "නොඅසන" කිසිවෙකු "නොදකින්නියක" වෙත ගෙත්තම අකුරු කරන්නා සිය අදහස් කියාලන්නේ "ඈ"(?) හට මිහි දුවක නොවනා නිසාද? රුද්‍රාණි මේ ලියන්නේ නෑසෙන මානයේ සිටින නුඹ වෙතයැ.
