සුසුම් පොදක් පෙරුම් පුරා
සුවැති සඳක් මුදුන් වෙලා
"ඇය"ක ඇවිත් පවන් සලා
ලොවක් සැනින් එකලු කලා

පෙමක් දුරින් පිපෙත් සැනින්
හදක් රිදෙන තැනක් වෙමින්
කලින් පෙමින් දුරස් වෙමින්
දකිත් එපෙම හඬත් වෙසින්

ලියක සලා සෙමෙර පවන්
දැවූ කාම ගිණි නිවමින්
පොවා විතක් සනසවමින්
කියවත් ඈ නුරා වදන්

"සතිය" ගිලෙන තුරු රසඟේ
කෙඳිරුම මා එකලු කලේ
සයනේ පබලුමුතු ගැස්සේ
රහස් කතාවක ඔස්සේ

නිවා ගින්න රාග මතේ
දවටා ඈ ගත සලුවේ
නැඟිට ගොසින් මහමලුවේ
කිම රජ නුඹ කල් මැරුවේ