◄ලීෂාන්ගේ බ්ලොග් රෝල►: ගබ්සා වූ සුරඟන වෙත සෙනෙහසිනි..!

හදට නොතියා
බර අඩි
වායු පා යානයක්
සේ නිතර
වඩින තුරු
මෙලොවට
තුටු මල්
ඉසිමින්
දෙ හදවත්
අතර
එතෙර මෙතෙර
ගිය

නුඹ

නොමැති කල
දැනෙන
වේදනාවට
බෙහෙත්
නොකියා ගියේ
කිම
ආතුර වූ
අප
හිත් වලට
..?

Shadow/හේමලයා: අගනා නිර්මාණයක්....; August 5, 2010 at 4:22 PM
Jay: නියමයි ලිශ්..; August 5, 2010 at 4:37 PM
පබලු: හරිම ලස්සනයි ලිශ්>>; August 5, 2010 at 5:11 PM
හෙළයා: නියමයි මචං; August 5, 2010 at 8:38 PM
Pathum Punchihewa: අපරිමිත ආසාවකින් බලාපොරොත්තු වුනු දරු පැටියා ගබ්සා වුනහම දැනෙන වේදනාව අපූරුවට උඹ පද කීපයකින් පෙන්නලා තියෙනවා සහෝදරයා...; August 6, 2010 at 9:46 AM
Tuck Dias: නියමයො මචං. සිරාවට ලස්සනයි.; August 6, 2010 at 5:27 PM
වන්නි: වදන් නෑ බං ඔය ගැන ලියන්න... උඔ වචන ටිකකින් ලොකු කතාවක් කියලා තියෙනවා...; August 7, 2010 at 12:17 PM
malee_msg: කෙටි උනාට ගති බං.; August 7, 2010 at 8:40 PM
Hasitha Gunasinghe: එලම එල :); August 8, 2010 at 11:23 AM
LishWish: බොහෝම ස්තූතියි අදහස් දක්වපු හැමදෙනාටම. ජයෙන් ජයම පතනවා..! :); August 11, 2010 at 2:38 PM