අසම්පුර්ණ කවි පෙළක්



නොඉඳුල් තුරු හිසක පහසක් සොයන්
වළාකුළු පෙළ අහසේ ගමනක්
තනා නැති දැව කඳින් විමනක්
සොයා යති තුරු උඩින් ගමනක්

නො ඇද ඇති විදු රැහැන් කිසිවක්
සොයා යති සුව රැකෙන පෙදෙසක්
ගලා යන දඟ ජලනි නිල්වන්
සොයනවද සුව රැකෙන පෙදෙසක්

තෙලින් නොබැදුනු කුරිරු මිනිසෙක්
නොවේ විදැසුන් වඩන තවුසෙක්
අතින් කැඩුනිද එ සිල් පදයක්
විනාශය ඇරඹුනේ එතැනින්

ගං තෙරක සුව වින්ද කවියෙක්
සිතින් පබැඳූ ආල කවියක්
තනයි නම් කරනට ම නපුරක්
විනාශය ඇරඹුනේ එතැනින්

සමාජය තුල බොහෝ විෂ ඇත
දෂ්ඨ කළවුන් විෂට මියයන
විසෙන් විස කිසි නැසීමක් නැත
පිරී වැගිරෙන වෛරයක් මිස

0 ක් අදහස් දක්වලා.:

Post a Comment

Return top | ඉහත්තාවට නැවතත්