මට පෙනෙන්න
වරල වනන
නුඹ
දිහා බලල
හිනා පාන මම
දැකලා
රවා බලන
නුඹ..,

පිපිච්ච ගමන්
පරවුනු මගේ
හිත
පහුරන්නේ
ලේ එන්නම ද?
(නම් නොදන්නා පොතක කොටසක්)

ප.ලි►
කවදා හරි
මගේ ලේ මතකේ
උඹේ පපුව අස්සේ
පැලවෙලා
මම නැති කාලෙක
එහි ආදර මල්
පිපිච්චහ ම
දැනේවි වෙනස
මහමෙරකට

එතකං අපි තනියම

පිරවීමි පෝරමය
හඳුන්පොත කී ගායි
තවත් ඉවසමි
name, age, sex, ආදී
නෙක කොටස්

පසෙකින් ඇයි සිටියි
හදවත කිති කවයි
ඇඹරෙන නැවෙන ඈ
කොඳුරණුයේ මට ම දැයි
සිතෙයි දැන් දැන්

සිහියද අහකය
හිතෙන් පැණි පෙරේ
එබිමි “►” බොත්තම
ඈ මගේ මය.., රඟන්නේ
මට ම ය..,

එකවර ම…,

Dear Sir / Madam.,
Please.., verify your Credit Card to Continue the Show….

මේ මොන %$#@%$ක් ද මේ ...?

සබඳ,
යා නොවී එහි දුර ගෙවා
තැවේ තවමත් සිත තුලින්
යා නොවූ දුකත්
දිනූ අභිමනත්
ගැටී විසිරී
සැමතැන
.

සම්මානයක බර
අතට තව නොදැනෙනමුත්
හිතට බොහොම බර වැඩිවූ කලෙක
තුති පුදමි
උඹට, නුඹට සහ ඔය ඔතන ඉන්න උඹටත්
කියවූවාට මේ දැහැන
!

ජීවිතය අඳුරේලු
කෝ මගේ රුපියලය
මට එපා මට එපා
විසිකරමි ගේ මුලට

ඇහිඳගෙන හැකි අයම
පුදා ඒ රා පොලට
ගෙනදියවු මට පදම
පිරි එ රා බෝතලය

අතීතයෙ එක කලෙක
අද වැනි ම වැහි දිනෙක
මා නිදන යහන මත
සිටියා ඈ මා සමඟ

රට්ටු වේසී කියත්
ඇසුවේ නෑ එක බසක්
පෙම පුදා මා ඇයට
ගතවි වරු දෙක තුනක්

එන විටදී පැල්පතට
ඇසුනා කෙඳිරිළි හඬක්
ඈ යහනේ උඩුබැලිව
සමඟ තඩි කලු එකෙක්

එදාසිට ඇය නොමැති
සයනේ වැතිරියේ මෙමා
පෙම් කලේ රහමෙර ට
නොමැති ගියේ මා දමා

නොබැලුව නොදැකි තැන් ලොවට ම රවන්නේ
සැහැල්ලුවකි පිටමැද තනි රකින්නේ
ලෝකය එකම තනි යායට පෙනෙන්නේ
මායිම් වැට කඩොලු නැත තඹයක තකන්නේ

විවිධාකාර තැන තැන කාලය ගෙවනා
වෙසෙස් මනුකැලක පහසට ලොබ බඳිනා
ගෙල පසුකර වැවි කේසරය නොකපනා
එය පිරිමදී සූෆි ගීසර මුමුණමිනා

නිතොර අතක රැඳි ඩිජියකි කැමරාය
නෙක රැස වර්ණතල හැඩතල ගත්තාය
කැපී කෙටී එය බ්ලොගයක දිලුනාය
ඒ රූ කලස දැක ලෝදන දෙඩුවාය

මල්කෙමියක බමරින්දක නොමැති තැන
වැව් ඉවුරක සුර අඟණක ලෙස දකිත
අටවා කැමරාව ගෙන රූ කලසක් සොඳට
ඒ හැඩ කරයි නිමවෙන තුරු සවස දින

දවසක නිමාවක සටහන මෙසේවෙතී
සුවදුක් අසනු නෑයෙක් මල්ලෙක් නොමැතී
අනාගතය දරුමල්ලන් නොමැතී සකී
සෙට දවසත් සැමදින සේ මෙලෙස වෙතී

නොදන්නා කිසිවෙකු
වෙයිද මේ ලොවතුල
අඳුණන්න ට අපහසු
සිතුවිල්ලක් හැර

නොදන්නා හැඳිනීමක්
වෙයිද කිසිවෙකුතුල
සිතා ගන්නට ට අපහසු
ලෝකයක් මිස

නොදන්නා සිතුවිල්ලක්
වෙයිද මේ ලොවතුල
අඳුනන්නට අපහසු
කිසිවෙකු මිස

නොදන්නා ලොවක්
වෙයිද මේ සිතතුල
අඳුණන්න ට අපහසු
හැඳිනීමක් හැර

නිබඳ සිත සනසා කියාලන
ආදරේ පොඩි පැතිකඩක් ගැන
කෝපි උගුරක වී තුරුලුව
වරු ගෙවෙනතුරු කතා කරමුද

කතා කරනා ඇඟිළි තුඩු ගැන
එයින් ගලනා කවි පෙළක රස
විඳින්නට හිතෙනා සවසක
වරු ගෙවෙනතුරු කතා කරමුද

නිහඬ රස පිරි සෙන් කතා ගැන
ජන කතාවක චරිතයක් ලෙස
සිත් තැවුල් පන්හිඳට බර කර
වරු ගෙවෙනතුරු කතා කරමුද

වයින් උගුරක සුමුසු පෙම් රස
ආලයට සමබර කරනවද
මගේ නුඹගේ එදා ලොව ගැන
වරු ගෙවෙනතුරු කතාකරමුද

කඳුලක්ව ගැයූ ආදරේ
පිසලන්න හැකිනම් අත්ලෙන්
කිමැයි නුඹ දුර ඈතක
හිතත් ගුලි කරගෙන

හුරතලෙන් අතගා කම්මුල්
ආලේප කෙරුවද ආදරේ
අදහාලන්නද කෙලෙස
අඳුරේ බැව් නුඹ

සිහින කී මාවතේ
නුඹ පියමැන්නද
නො ඇසුනිද ප්‍රේමිය
යටිහිත මොර ගෑ රහස'ඹට

නොසිතුවෙමි අරුමයකැයි ආලය
කණට කොඳුරා ආදරෙයි කියූ දින සිට
නොසිතුවෙම් මිට මෙලවූ කාසි
බරයයි වඩා අපේ පෙමට

සිහිනද නිදන මහ රැයක
නිදයි ප්‍රේමය
සිතුවිල්ලකට තුරුලුව
මතක් වී ඇය
වැළඳ ගන්නට තැනුවද
නැත ඇය
හද සයනය තුල
හීනයක අතගෙන
ගොසින් යලි නොඑන්නම

කුටුම්බය රකිනට
කෙළක් දැරුමුත් වෙර
මා මත වැටී ඒ
අදිසි නිද්‍රාව
එළිලන විට සිහිනය
ඇය....
නොඑන්නට ගොසින්
සිහිනයකට පෙම් බැඳ

ප්‍රේමය කිමැයි මේ
නපුරුකම් මා හට
මලවි දුනු ඇද
වැරෙන් විද්ද ද
දෙවසකට පෙර
වැදී ඇත්තේ
රකුසු සිහිනයකට
මට නොව

තනිකම හිත ළඟට
තියා මා තනියට
නොඑන්නට ගොසින් ඇය
සිහිනයක අතගෙන

කෝ මගේ Twit එක….
මම FB එකේ…..
ආදරේ Share කරනවා
අහ්..!!!
Free නම් එන්න Buzz එකට
අපි යනවා Trip එකක්

Letest News මොනාද
Meshable ගියේ නෑනේ මෙයා
අලුත් Blogs කියෙව්වේ නැද්ද..?
අද Syndiයේ වලියක්
මේ ඒක නෙවී
ඔයා Mint ද?
මම se7en අනේ
...!!

ඔයා මට Like ද?
We have lot in common නේ!!
මට Fortune cookie එකක් ලැබුණා….
ඉතින්
ඒකේ තිබුණේ මට ඔයා Love කරයි කියලා
...!!!

ඔයා මට Like ද?
.....?
කියන්නකෝ!!
මම...?
Yess...!!!
Sorry This user is offline right now… 
Leave a massage for him

මගේ ආදරේට එයාගෙ හිතේ
Access Denied වගේ..!

බැලුවා
දුටුවා
ඉඟිකලා
හිනාවුණා
සිතුවා
පැතුවා
කතාකලා
එකතුවුණා
පෙම්කලා
සිපගත්තා
කල්ගියා
පරණවුණා
ගහගත්තා
බැණගත්තා
එපාවුණා
වෙන්වුණා
චුතවුණා

කදිරවේලු ඈත බලන
සලුව යටින් ඇස් දකින්න
බිම බරවී හද පිරිමැද
පෙම් කැල්මෙන් සනහාලන්න

කදිරවේලු ඈත බලන
හිත් පෙම්මල් පුබුදුවන්න
හෙළ කුල කත සරණට ගෙන
කෝවිල් බාරය ගෙවන්න

කදිරවේලු ඈත බලන
සිනිඳු වරලේ සුව විඳින්න
ඒ දවසට නුඹට හැකිද
පිච්ච මලින් ඈ වසන්න

බුදුරදුන්ට මල් පුද දෙන
ඒ අත් දෙක භාරගන්න
බමුණු කුලේ නුඹ සතුටුද
තැල්ල ඇගේ ගෙල බඳින්න

කදිරවේලු ඈත බලන
හදෙන් යලිදු අසාපන්න
රන්වැලියට ශිවදෙවොලට
එකට හැකිද මල් පුදන්න

එකතු කලෙමි බිඳෙන් බිඳ
ඇඟිළි අස්සෙන් රූරත්දීත්
රැකගන්නට මම
මගේ
අකුරු අඩු පෙම් කවිය ඇය

සුවිසල් ගසක මැරුණු කොලයක්
වී සෙවන දේ ඒ හිත මැද
සෙවනැල්ල වී ඇය
මතකය රැක ගනිමි මම
මගේ
අකුරු අඩු පෙම් කවිය ඇය

පාවී අන් ගසක සෙවනට
වැටුනත්
නොවේ වෙනසක් හිතේ මගෙනම්
ඒ සිතුවිල්ල රැකගනිමි මම
මගේ
අකුරු අඩු පෙම් කවිය ඇය

පෙම්බරිය මේ අසාපන්
දුර ගියත් පෙම දමා පසෙකට
ඇහිඳගන්නම් ශේෂ වූ පෙම
මතකයෙන් පලිගන්නේ කෙලෙසක

වෙනත් අතකට තුරුලු වී අද
සන්සුන්ව පිය තබන නුඹ දැක
කෝප නැති පෙම්බරිය නුඹ ගැන
මතකයෙන් පලිගන්නේ කෙලෙසක

හැමදෙයින් මට උරුම තනිකම
විඳිමි එය මුලු හදවතින් මම
දුරට පා කර යවමි මම පෙම
මතකයෙන් පලිගන්නේ කෙලෙසක

හදට නොතියා
බර අඩි
වායු පා යානයක්
සේ නිතර
වඩින තුරු
මෙලොවට
තුටු මල්
ඉසිමින්
දෙ හදවත්
අතර
එතෙර මෙතෙර
ගිය

නුඹ

නොමැති කල
දැනෙන
වේදනාවට
බෙහෙත්
නොකියා ගියේ
කිම
ආතුර වූ
අප
හිත් වලට
..?

අත පොවන
තරම්
ළඟසිටි
නුඹ
දුරගිය
හෙයින්
මම
හිස පොවා
බැලීමි..,

නුඹ
සඳක් ව
අහසේ දිලේ
තනිවම..!

මම තවමත්
හඳට
පැතුම් පුදන
ළදරුවා වෙමි
කවදාවත්
නොලැබෙන..!

හඳට
පෙම් කරන
දිය කැඩපත

මම ද හඳට
පෙම් කරමි
දෑත් දිගුකර
හිමි කරගන්න බැරි සඳ
දිය කැඩපතට
නැමුණු විට මම
බොඳ කලේ ඇයි
මා සිත්සඳ

තාමත් ආදරෙයි
සඳට මම

ඇවිද යමු අපි එකම පෙළට ම
අත් නොඅල්ලා මිරිකෙමින්
මුහුණ සඟවා එකිනෙකා වෙත
සිනහ වී අහකට තුටින්

පෙර මැවූ ඒ සිහින මාළිග
තියා තිබු තැන එලෙසකින්
ඇවිද යමු අපි අනන්නතය වෙත
පෙම කිමැයි නොම දත් ලෙසින්

ලොවේ ඇති බෝ දේම විමසා
සිටින්නට දැනුවත් බවින්
අත හැරලා ආදරය නම් දේ
ඉමුද අපි අපේ පාලුවෙන්

කරමු සක්මන් අනන්තය වෙත
අතීතය සිහිකර තුටින්
මුහුණ සඟවා එකිනෙකා වෙත
සිනහ වී අහකට තුටින්

කරදිය වලල්ල මත
කරක් ගහන සුන්දරී
සුන්දර ගීත ගයන
ඔබ මගේද මංජරී
ආදර පුදසුන ළඟ
වැඳ වැටුනත් පෙම්බරී
අපගෙන් අප ඈතද
නොදන්නෙමු සුපෙම්බරී

මද්දල තාලෙට
ඉඟ සුඟ නටවන සුන්දරී
තුති ගී ගයමින්
නුවරුන් පිනවන පෙම්බරී
මා හද ඔබගේ
යැයි නොම සිතූ හැඟුම්බරී
කිම එක් දින පෙමකට
සිත පිදුවේ මංජරී

මූදු හතෙන් එහ මම
දිගුකල් නැව් නැඟුනත්
එළඳුන් නොදැක නොවේ
ඔබහට පෙම පිදුවෙත්
රූබර ළඳුන් අතර
ඔබ මට රන් තරුවක්
මංජරී නුඹ මගේය
එය නොවෙනස් කවදත්

ශේෂ නොමැති පෙම් ගිණුමේ
හර බැර දෙක සම නොවුනේ
හර බැර දෙක සමනැති කල
කොහොමද ගිණුමක් වූයේ

ඇය වෙනතක බලා හිඳී
මම ගල්කැට ගනී ගනී
හදවත් දෙක දුකින් පෙලී
යයි පෙම් ගිනුමත් ක්ෂය වී

ඈ හිත ලක රුපියල මෙනි
කොයි බැලුවත් එක තැන නැති
මම නම් මහ බැංකුව මෙනි
කවදාවත් සැලී නොසිටි

අසල තිබුණ තැම්පතුවක
බැරවිය පෙම් ගිණුම ලෙසට
ඇය දැන් නව පෙම් ගිණුමකි
ක්ෂය නොවනට සිතා සිටින

මා ගිණුමද විය ජංගම
අයිරාවිය මම මඟට ම
ඇගේ බැර කම මකාලන්ට
පෙම්ගිණුමක් සොයනෙමි මම

දැරියකි ඈ හිස් ගිණුමකි
මා වගේම බැරකම් නැති
තනි වූ මගේ හිස් ගිණුමට
ඇය හරි මම බැර කරගමි

දිරාගිය රුකක අබලන් බස් රථ අසල
බත් අහුලන ඉඳුල් අතින් මුව පිහින
කණ ඇස පිස දමා ගලනා කඳුලු බිඳ
සිඟමන් යදින්නෙකි බස් රථ වල නිතර

අපුල මුව අයා කියනා කවි මිහිරී
අත වූ නලාවෙන් පුරවයි අඩු කෑලී
නැවතුම් දෙකක් පහුවුනු තැන කලබල වී
හනිකට බසින්නේ මොනවද මුමුණමිණී

එක් දිනයක මම යනකල කඩුවෙලට
මේ ගීවේදියා නැඟුණා බස් එකට
ගයමින මියුරු ගී මිල්ටන් ගේ සිහින
සනසන්නට වීය සැමදෙන එහි සිටින

නැවතුම් දෙකක් පසුවූ පමණයි පාලූ
පෙර නොමදැකි ලෙස ඌ කලබල වීලු
නවතන් අයියේ නවතන් කියමින් මහරූ
බෑඟිරි හඬින් මූ කෑ ගැසුවයි යාලූ

කියනට මට අමතක විය එක දෙයක
ඇසුවා මම දිනක් ඔහු හමුවී මඟ ක
ඇයි නුඹ බසින්නේ හැමදින එක තැනම
කියපන් මිතුර දනගන්නට මනාප ම

මහත්තයෝ නැවතුම ළඟ ඇත සොහොනක්
එය මගේ පුංචි දුවගේ පොඩි සිරියාවත්
ඈ මිය ගොසින් දැන් අවුරුදු තුන හතරක්
මට ඇති නොවේ හැමදින ගොස් ඈ බැලුවත්

ගී කියමින් ය බස් රථවල ඇය වැඩුවේ
ඈ පොඩි දුවක් නොම දස විය පිරවූයේ
ඈ මවු මරා උපන් දුවණිය වුව මාගේ
ඈ මගේය මා හද ඇයගේ මිතුරේ

මෙලෙස කියන කල මට තතු ඔහු බසින
පැහැදෙන්නට විය හේතුව එය කරන
ලොව ආදරය පමණයි ඇති එකම දෙය
ඒ උපදේසේ මට දුන්නේ හිඟණ පිය

දින කිහිපයක් ගත විය කිසි නොවූ ලෙසම
මා හිත හටත් අමතක මේ සිදුවීම
මා යලි දිනක් සෙයිලම වෙත යන විටෙක
දුටුවා පුරුදු මූණක් ඇත  බිත්තියක

අවමංගල්‍ය දැන්වීමකි මා දුටුවේ
හිත නැවතුනේ මන්දැයි මට නොතේරුනේ
හැම දිනයකම මිල්ටන් ගී කියන අනේ
ඒ ගීවේදියා යයි නොම එන ගමනේ

දුව සිය බිරිඳ යැවි දෙසටම ගිය මිතුරේ
ගෙව්වා උනත් උඹ මේ වක ඒ කරුමේ
පින් පමුණන්නේ බුදු හට පුදලා පද්මේ
යලි ඉපදෙන්න කියලයි නුඹ දෙව් තුසිතේ

ඇතුලත ගිනි පිටතට දී
පිටත ගින්න ඇතුලට ගත්
වදක භාරියාවක ලෙස
මම නුඹ හට නොම සලකමි

නොම ගැලපෙන අදහස් ඇති
නොම ගැලපෙන සිරුරු දෙකක්
සතප වන්න බෑ එකවිට
කවදාවත් හැමදාට ම

කෙතරම් හොඳ සැප සම්පත්
තිබුනත් මට හැමදාමත්
දෙන්නට සැප බෑ සොඳුරිය
නුඹ නැතිනම් මට හිතවත්

මා රිදවාලන්නට නුඹ
තැත්කෙරුවත් හැම දාට ම
පළි ගන්නේ නුඹගෙන්මයි
එය නුඹ දන්නෑ තාමත්

නැත වෛරය මට නුඹ ගැන
ඇති අනුකම්පාවක මිස
අප දෙන්නා නොබැන්දනං
අපි හොඳ මිතුරන් තාමත්

අලවති
පක්ෂය

ගලවා යලිත්
අලවති
විපක්ෂය

පැන්දමා නහවා
ඇලවි දේ
ගලවති
පොලීසිය

ඇස් කකියන වෙහෙස නිවා
සිත් කකියන දුක අරවා
වැව් අරණට දිය පුරවා
වැස්ස වලාහක දෙවියනි
දිය ලබලා දෙන්නේ...//

නිමක් නොමැති දුක දැකලා
දුඹුලු සුවඳ නැහැය අරා
ගිනියම් වූ ලොව නිවලා
වැස්ස වලාහක දෙවියනි
දිය ලබලා දෙන්නේ...//

සියොතුන් යන්නට පියඹා
නීල වණින් ලොව සනසා
සුබවත් නව ලොව උදෙසා
වැස්ස වලාහක දෙවියනි
දිය ලබලා දෙන්නේ...//

තරු වලට ගයන ට
සවන් පිනවන්න ට
බඩ වියත රකින ට

ගී  පබඳන්න බෑ මට

මිලදී එ ගැයුවත්
ගයා මිල ලූවත්
ගී පබඳනු කෙසේ
හද බසින් නොනැගෙන...?

වැඩුණු අඹ ගස මුල සිටිත්දී
අතීතය මතකෙට නඟා
පුංචි පුතෙකුගේ හිසක් පිරිමැද
මවක් සිටි එහි ඇන තියා

පුතුගේ සුරතල් බසින් තුටු වූ
සිනහලයි මවු හඬ නඟා
දෑත් සලමින් කියාලයි පුතු
කතාවක් සිනහා පපා

අනේ ඇත්තද, හරිම පුදුමය
මවුන් දිරිගන්වති පුතා
දිවෙහි පැටලුණු වදන් ගන්න ට
පුතු ව දිරිගන්වමි සිතා

පංච විසි වසකට ඉහත වූ
සිද්ධියක් මතකෙට නඟා
මවුන් සිටි පුතු හා පුරුදු ලෙස
කතාවෙන් අඹ ගස දිහා

එදා අද වෙනතුරුත් මා හා
අම්මා කී කොතෙකුත් කතා
කියයි තවමත් මා ළඟට ගෙන
තවම සවසට දිනපතා

උයනේ මාළිගාවේ
ඇවිද්දේ කෙලි ලොල්ලේ
කිම වුනේ පැවිද්දේ
රජින්දේ තට මමයි පෙම් බැන්දේ

කල කවට විරුකම්
දොඩද්දී අප සතුටින්
කිමැ නොසිතුවේ විප්පයෝගේ
රජින්දේ කිම මටම දුක් දෙන්නේ

පැවිදි වත දවටා
බණවර කියනු අසලා
කෙසේ හද නිවාලන්නේ
රජින්දේ අද නුඹ බිසෝ ගින්නේ

සොයමි හැඩකුරු පසු හඹන්නට
අතහැරුණු කොලයක් සොයා
මැරුණු මතකය දලු දමන්නට
සෙවන දුන් නුගයක් නිසා

කලක් පෙර ආදරය ඇමිනූ
මුතුවැලක් කොලයක ඔතා
ලබාදුන් ඈ නොමැත මා මඟ
ඇයි සිතම මගෙ බොඳවෙලා

ගැහැණු චපලය ඔවුන් කපටිය
කියා හද මගෙ රවටලා
කෙසේනම් මා අදහාලන්නද
අතීතය මගේ ඈ නිසා

අළු අහස මැද රිදී රේඛා
බොඳව යනු නෙතකින් බලා
අමතකව යන්නට ම මත්තෙන්
මෙලෙස කවි කැකුළක් කලා

මිදී නිසල් සක්මනින් ප්‍රවේග ගමනක යෙදී
මිදී සොඳුරු ප්‍රේමයෙන් සංකර ආලෙක බැඳී
මුක්ත වී එ සැලකුමෙන් පරිභවයට මුහුණ දී
මා ලොව පෙරැළමින් යයි කණපිටට ම දිනුම දී

මවුවත් ආලය අතහැර කාමුක ගතකට ඇදී
මලවි කරළියේ රඟමින ගතදලයෙන් පහරදී
නෙතට නුහුරු කඳුලු බිංදු ඒ ගතටම බාරදී
මා යමි ඉවතට ඇයගෙන් ඇයවෙතටම කඳුල දී

හිරු එළියෙන් උදම් නොවී පහන වෙතට පියඹා යන
නිලංකාර ආලෝකය සුරපුරකි'යි සිහින මවන
රිවි කිරණින් සොඳුරු නොවී පහනට ජීවය පුදදෙන
මා තව එක පළඟැටියෙකි පළඟැටියන් ලොව රජයන

සුඛාන්තයෙන් අවසන් වෙන
ප්‍රේම කතාවක් දුටුවම
ඇස නොදැන ම ඇසට කඳුලු
එනු ඇයි නොදනිම්

සුන්දර දුර ඈත කලෙක
එකමත් එක රටක දිනෙක
කොල්ලෙක් කෙල්ලෙකු හට
පෙම් කල බව කීවයි

කලක් ගෙවෙන කල මේ ලෙස
අවාසනාවක මහතට
මා මවුපිය දෙපළ ඇයට
අකමැති වූවයි

එදා සිටිම අද වෙන තුරු
සුන්දර පෙම් කතා දකින
හැම විටෙක ම මගේ ඇසට
කඳුලු පැමිණ මගෙ මේ මුලු ලොවම  තෙත්කරයි

කැමති වන්නට පළමුවෙන්
අකමැති වූ සඳ
ඈත් වන්නට පළමුවෙන්
ඉවත් වූ සඳ
ඉවත්වන්නට පළමුවෙන්
නැවැත් වූ සඳ
ඉතිරි වූයේ
එකම එක දෙයයි
එයයි හිස් බව

හම්බ කොරං
ආවම
අයියේ බඩගිනියි
කියං
මුලු බත්පතිං
බාගෙට වඩා
කන එකා

අද
මා දුටු විට
කියත්

“ අපිට හරි වියදං නෙව
ගනිං නෝනේ
සීනි ඇටයක් අල්ල ට
මේ කහට උගුර
බොන්න “

පොවනු ආසයි
මගේ දෙතනින්
දෝරේ ගලනා
බිඳිති පුතු හට
අනේ මාහට
පුතෙකු සිටියානම්

ඇඳේ තනිවී
කොට්ටෙකින් ළය
තවා ගන්නා
සුපෙම් ලන්නට
අනේ මාහට
පුතෙකු සිටියානම්

නොයෙන ගමනක්
ගියෙපු පුතු පැටි
අම්මා තනිවී ඇතිය
ආයෙත්
අනේ නුඹ මා
පසම සිටියානම්

කයිලාෂ් වේය හිස උඩ
අලිඛාන් වයති වෙණ හිත ළඟ
වික්ටර් ය දකුණත
කවි ලියයි මගේ වම් අත

කව්වාලියට පෙම් කල
සූෆී ය චතුර්විසි පැය
හීනෙනුත් පොත් කියවන
විරහව ට හිත ඇඬවෙන

පරණවාඩියෙ සිප් හල
මෙ වකේ ජාල අටවන
ආදරෙන් හිත විඳවන
ලොව එකම මනු සතාවේ මම

මුව පොඩිති
මල්කැකුල
සනසවන

සුව නින්ද
පිරුවටය

සකසවන
අපට නැත්තේ
මන්ද

?

දුව පැන්න ලොව දින්න දුවනි කොයි සැඟවුනේ
චණ්ඩ රළ තුලද නුඹ තවත් මගේ දියණියේ
නුඹ ගැනයි එකම සිත කොයිබදැයි සොයමිනේ
නැගෙන රළ තුල සොයමි තවත් නුඹ දුවණියේ

දෙ අත මත තුරුලි වී කිරි සිනා නගමිනේ
පවසනා රස බසින් මා සවන් වසමිනේ
"අප්පත්ති ආදලෙයි" ගෙල වටා වෙලෙමිනේ
සිටි මගේ සුරතලී කොහෙද ගියේ දෙවියනේ

අම්ම ගිය ලොවට නුඹ පියා සැලුවද පුතේ
අප්පච්චි තනියෙන් ය ඇයිද අමතක උනේ
අම්මගේ පහන ළඟ නව පහන එලිවුනේ
සුරලොවෙන් අතවනන නුඹටමයි දුවණියේ