සුවඳ ඇති මතකය
පිපෙන්නට ළංවූ
එහෙත් එකවර ම
හැලීයන
ජීවය දුන් ගසින්

ඔබත් ඒ ලෙසමයි

ඔබ වරක් සිනහවී
මා සිනා ගොලූ වු තැන
සිනහ සී යලි
මතකය ම හිසට කර
මා සිනහ වෙන විටම
ඔබ නොමැත අස
ගොසින් දුර නොපෙනෙන්ට

මහ ලොකුවට
සුදු ඇඳගෙන
සභා ගැබේ
මහ නද දෙන
ඔය ඔක්කොම
මම දැක ඇත

බඩ ලොකු මහතින් බර වුනු
පෙරේතයින්
වගේ හෙලුවට

කෙල්ලන්ගෙන්
සැප අරගෙන
මොකුත් නූන
වගේ හිටියට
උපංලපෙන්
කුරුලෑවට
කීවැකි මට
ඔක්කොලෑගෙම

කිසිදා නොලියූ කවියක්
ලීවේ මා නුඹ වෙනුවෙන්
දෙවුලියන් දුන් ඒ තනුව වටකර
අමුණමින් පද සැලෙන මුතු ලෙස

වදන් සයුරේ නවමු  වදනින්
පුරවා රිසිසේ කවියෙ රූ කම්
එවම් ගලපා පුරුදු අකුරින්
ගයාපන් පෙම නුඹේ ස්වරයෙන්

පන්කමින් කල පෙමෙහි පිනකට
දෙ අත් එක්කර නුඹව දුන්නට
පතන්නේ මා ජීවිතේට ම
ඈත් නොකරනු සදාකාලෙට