Lost fountain (of love)

ඔබේ ආදරේ උල්පත
කොතැනක හෝ
සැඟවී ඇත
මා තුල
නොව

සොයාගනු සොඳුරිය

ඔබ වෙනුවෙන්
හට ගත් ඒ
ප්‍රේමය
මා තුල
නැවත
වෙන කෙනෙකුන්
වෙනුවෙන්
දළු නොදමනු
ඇත

සතුටුයි ද ජයතිස්ස?

කොතරම් පින් කලත් ජයතිස්ස
මම දුටුවේ නැහැ අයියේ නුඹ නම
පන්සලේ ඝංඨාරේ වැදුනෙත්
මස්කඩේ මුදලාලි තාලෙට

ගඩොලින් ගඩොල තබා නෙක පෙළ
කරවා ළඹ සැනින් ගෙන මැණුම් යස
බැන්දත් නුඹ අතින් ඝංඨා කුළුණ
පිබිදුනේ මස් කඩ මුදලාලිගේ නම

මේක මහා පිංකමක් සෝමේ
සල්ලි නොව පින් ටිකයි ඕනේ
එහෙම කියලා බැන්ද කුළුණේ
නුඹේ නම කොතැනකද තිබුනේ

පිනට කුලියට කුළුණ බැන්දට
විවෘතේත් පහු වෙලා සති දෙක
ගිහිං මස් කඩ ගාව හිටියට
මුදලාලි නුඹහට කුළිය දුන්නද?

~Nostalgia~

මම තවමත් ආස
ඔය දුන්න වගේ හැඩ ඇහි බැමට
ක්‍රීම් පාට නියපොතු වලට
චූට්ටක් දුඹුරු පාට කොණ්ඩෙට
ඇයි
කම්මුල් රතුවෙන නපුරු කමට

කොච්චර පරණ තැනක උන්නත්
හැමදාම හොයන අලුත් දේට
කවියක් වගේ හිත මත ගලන
අතොරක් නැති කතන්දර වලට

අන්න ඒකයි
මම තවමත් ආස
ඔය දුන්න වගේ හැඩ ඇහි බැමට
ක්‍රීම් පාට නියපොතු වලට
චූට්ටක් දුඹුරු පාට කොණ්ඩෙට
ඇයි
හැම පෝයකට ම අලුත්
හඳක් වගේ උපදින බලාපොරොත්තුවට

~පෝරියල් හෝඩිය~

අආ..? ඇඈ..? යයි අසමින් ගොසින් පසුපස
ඉඊ කියා මා දුටු කල අපුලින් යුතුව
උ ඌ යැයි ඇඟිලි දිගු කර පෙන්වමින් මා වම
ඍ ඎ ලෙසින් අරඹා
ඏ ඐ වනතුරු නෙළුවත්
එ ඒ ඓ තියා ඔ ඕ ඖ වත් නොකියා ඉවසූ මට
කෙළවු නුඹ පසු කලක මා දැක කියවුනේ
අං අඃ බව අමතකද?

සරලව යස සහල - මැන මැන දෙන ලෙසට
කිව්වත් බොරු හොඳට - රැවටුනේ නුඹ නොවේද?

රීදී සඳවත

නිතර මතකයට එන
සුමුදු පියවර
රිදී පා සලඹින් හැඩවන
වදන් නොතෙපළන සඳ
කෙසේ පවසම්
ඒ සොඳුරු බව..

පෙම්වතියගේ ප්‍රේමාගාරය

හෙමින් සීරුවේ ඔන්න ඔතැනින්
ඇවිද යනු මැන පෙම්වත
ඔබේ පා සටහනක් මළුවේ
නැතිව පාලුයි හිතවත

මිහිරි සුවඳක සොඳුරු මතකෙක
කැටිව ගත් පෙර සවසක
තෙමි නොතෙමි ගියා මතකයි
අනන්තෙට දුර ඈතක

කාලයේ වැලිතලා මැද්දෙන්
පැතුවමුත් අප ඇවිද යන්නට
කිසිත් නැති කල මතකයත්
පරම සැපතකි පෙම්වත

හෙමින් සීරුවේ ඔන්න ඔතැනින්
තබා යනු මැන මතකය
ඔබේ සටහන් වලින් හදවත
පුරවාගත් ඒ කාලෙට

නොදන්නවා නුඹ වුනත් හිතවත
හරි පෙමි මා ඕසේට


පසුකතාව : හිතවත්ම මිතුරියගේ පෙම්වතා මියගොස් අදට වසර දෙකකි. මේ අකුරු ඒ ගැන ය. මෙය කිසිදා නොදකිනු ඇත, එහෙත් ඒ වදන් සහ දෙවසරකට පෙර මියැදුණු ඈ ප්‍රථම ප්‍රේමය ඈ සිත තුල තවමත් රාජිත ය.
එක්ව පිපි මල් කිහිපයක් අස
කවදා හෝ පිපී සුවඳ දේ යයි
පොරොත්තු වූ පොහොට්ටුවක් විය
නොදැන සිටියේය කිසිවෙකු පිපෙන තුරු එය
නෙළුමක නොව කිඩාරමක් බව..

ඒ අපුරු හිස් වැස්ම

පැළඳ ගතිමි මා
ඒ අපූරු හිස් වැස්ම
මඳක් හිර නමුදු රුවා ගත් විට
සොඳුරු බවම පෙනෙන
යටින් සැඟවී ඇති
රුද්‍රු බව කිසිවෙකුට නොපෙනෙන

කලකට පෙර නිදහසේ තුටින්
සසර සරණ විට
තරුවකින් බට දෙවුලියක හිටිවනම
මට
දුන්නෙහි රුවා පෙම් හාදු විදින

ගෙවා දිවි තුටින්
සසර සරණ විට ඈ සමඟ
දිනෙක සන්ධ්‍යාවක
මා සයනය මත තිබී හමුවිය
හිස් වැස්මක්
ඈ හිසට පමණක් ම ගැලපෙන

Stammer's Lamentation


ලියනා කවියට - ගයනා ගීයට 
ලොල් වී මා - පසු පස ආවට

කතා කල සැන - කිමැයි දැන ගත් කල
ගිය ලෙසට ආපසු - නොඑන බව දැනුනම
සිතුනා දුක මහා - මෙරක් තරමට

උපතින්ම වූ කරුමෙට - මමත් අකමැති වුවට
මක්කරන්නද සොඳුරිය - නුඹට පෙම් කෙරුවට

විකල වුයේ මුව ම පමණක් බැව්
කෙසේ නම් තේරුම් කරන්නද?

පෙම්කරමි

ආදරය මෙතරම් අරුමක්කාර යැයි නොසිතුවෙමි
දැකුමත් සතුටක් වන අරුමය ම අත්විඳිමි
ඔබෙන් ලබනා පෙම්වදන් පිලිගනිමි
නුඹ පන්හිඳෙන් ගිලිහෙනා අකුරටත් පෙම්කරමි
Return top | ඉහත්තාවට නැවතත්