චන්ද්‍ර බිම්බ යට ඉපදුණු
මාර අසුර සේනාවක්
යන්ට තනයි රැගෙන වැරෙන්
මා පුතු පැටි උකුල් පැසෙන්

කුරිරු ලොවක් කර සැරසිලි
පුතු ව යවයි පා තබනට
එපා මපුත රැවරෙන්නට
මායා ලොවෙන් නුඹ මිදියන්

නා වෙසින් ම එයි නුඹ හා
මිතුරු වෙන්ට දී පඬුරූ
හසු වෙන්නට නොයන් ම පුත
එපා නුඹට සන්තෝසම්

මුව සමකින් විලිවැසුණූ
වුර්ක රෑන නුඹ මිතුරූ
හුරු කරවයි නෙක පුරුදු
රැක ගනියන් නුඹ සිත් රූ

මා ලොව ගිණි නිවූ පුතුන්
මා තනි කර දමා ගියොත්
වැනසේවා නුඹ සංහති
සේදී ගොස් පොලෝ තලෙන්

අතේ තියෙන මල්
තරමට
අනාගතෙත් සුන්දර නම්
රියෙන් රියට යන
පැන පැන
කාසි හිඟන්නේ නෑ
නුඹ...?

ඡායාරුව බූන්දියේ රූකළසකින් සොරා ගන්නා ලද්දකි..

සඳ නිකලැල් ව
එළිය ලන කලක..
සයනයේ මා ඔබ හා
සිටින සඳ..,
චුම්බනයෙන් මා
ළතෙත් කෙරුම ට ඔබ
සිටියා නම්...,

නුරාව අප අතරින් ගලා
යන සඳ
ඔබෙ වටොර ට සිහින් රිදුමක්
මට කරන්න ට
තිබුණා නම්…,

නමුදු …..

අද මා ළඟ
ඔබ නැත
රතු ඇලුමිනියම් වලල්ලත්
කාල වර්ණිත ඔබ
කෙස් රොදත්..,
මා තෙළබණුවේ ඇති
ඔබ රූ කළසත් හැරුණු කොට

ඇත්තේ..,

අප දෙදෙනාගේ සුසුදු මතකය
ගැන වූ සුවඳකි…
ඒ අකස්මික ඔබ නුරාව ගැන වූ
හද තුල සදා නොමියෙන
ආදරයකි....

මම විඳිමි ඈ රුව
පෙනෙන ලෙස තඹරුව
බිඟු ඇසින්
කරන ලෙද බලකලත් සිතුවිලි
ඇය හටම
කරන ලෙද ආලය හද තුලින්
කෙසේ කරමිද
ආලය වෙන කෙනෙකුට නතු වූ හදවතින්