විසල් ලොවක අරුමය විඳ
පසල් දන්ව්වක හදවත
තබා නොගෙන දිව මතුරක
ලෙසින් දිලෙන්නා

ළතෙත් පසට තබමින් බර
විදත් ලොවක දැකි මහමෙර
සතර උගෙන ගෙන කරමත
බරක් තබන්නා

ගෝල පුතුන් සුව විඳිත්ම
නුඹ බරවී හැරමිටියට
සිල්ප සතර දී නොමසුර
තුටින් දිලෙන්නා

ලොව කවරෙක පැමිණ ගියද
නුඹ මාලොව එක පියනම
ඒ නොවෙනස් වේ සදහට
ගුරුවර වන්නා